Blog 4: Friends

Door: Dennis & Marieke

“How do I feel by the end of the day, are you sad because your’re on your own. No, I get by with a little help from my friends” (Beatles, Classic Rock Show UK Tour 2016).

Al weer eventjes geleden is Marieke op haar vrije avond in haar eentje op pad gegaan naar het theater. The Classic Rock Show band liet hier de top 20 greatest guitar riffs of all time horen. De toegift van de avond was het legendarische nummer ‘With a little help from my friends’ van de Beatles. Een nummer wat van toepassing bleek te zijn op de weken hierna.

Zowel in het huis (internationale studenten) als buiten het huis (Engelsen) maken we nieuwe vrienden. Thuis hebben we enkele bewoners beter leren kennen, met name drie meiden. De verschillende culturen en gebruiken van Thailand, Denemarken en Nigeria leveren vaak hilarische gesprekken op. Zo hadden we een gesprek over feminisme. Onze huisgenoot uit Nigeria is van mening dat als ze op een date gaat dat de man alles moet betalen “Show me the money”! Ons huisgenootje uit Denemarken vond dit erg raar en vroeg zich af of je dan wel voor de liefde gaat of dat het alleen om het geld gaat. “Definitely love” was het antwoord, en als hij niet genoeg geld heeft om uit eten te gaan dan maak ik wel iets klaar…maar hij betaald nog steeds alles. Wanneer ze trouwen in Nigeria gaat het geld van de man voor het grootste gedeelte naar het gezin en huishouden terwijl het geld van de vrouw voor haarzelf is. De huisgenoot uit Denemarken had duidelijk een andere mening en kon het niet begrijpen dat ze dit op deze manier deden. Dennis had zoiets van als zowel de mannen als vrouwen er gelukkig mee zijn, dan is het prima toch?

Ook hebben we het gehad over het gay marriage. Want als twee mannen daten, wie betaald er dan? Nigeriaanse huisgenootje: “If he pays, you should accept it”! In Nigeria bestaat het homo huwelijk natuurlijk niet, daar wordt alles stiekem gedaan. Ze vertelde zelfs dat er een koppel was die wilden trouwen en werd opgepakt door de politie. Maar niet alleen het koppel werd opgepakt, ook alle mensen aanwezig, omdat ze medeplichtig waren. Wel fijn is dat niemand in het huis er echt tegen is.

We hebben met onze nieuwe huis vrienden al een aantal leuke plannen gemaakt. Zo gaan we bijvoorbeeld komende week met zijn allen de stad in om Dennis zijn verjaardag te vieren! Ook zijn we bezig met het invoeren van een eet avond voor het huis, vanavond hebben we al de eerste.

14 februari was het natuurlijk ook nog Valentijnsdag. Hoewel het pakketje voor Dennis er pas woensdag was, was dit zeker het wachten waard (Zie foto’s). Dennis heeft natuurlijk zelf ook wat gestuurd naar zijn vriendje, een zelf ontworpen pakketje Merci met een foto van ons twee en onze namen.

Ohja, we zien elkaar trouwens ook nog in alle drukte. We zijn afgelopen weekend samen een dagje naar London geweest, georganiseerd door de internationale studenten vereniging van hier. We hebben lekker de toerist uitgehangen en rondgestruind door de stad. China Town, Covent garden, House of parlement, Big Ben, London Eye, British museum we hebben het allemaal gezien. Ondanks de regen (ja dat valt te verwachten in Engeland, right?) hebben we een gezellige dag gehad en hebben zelfs in London wat nieuwe vrienden gemaakt (zie foto’s hieronder).

 

 

Blog 3: Caution

 

Door: Dennis & Marieke

“Risk assessment: Pets, you can trip over them, get strangled by a snake, be allergic, get attacked by them, get stung by bees, get a disease or they can distract you with their cuteness from an acid attack”.

Afgelopen twee weken valt ons één ding erg op bij onze stage organisaties. De Engelsen zien overal gevaar in en doen er alles aan om elk risico te zien en te vermijden. In onze ogen besteden ze teveel aandacht aan de gevaren, waardoor mensen ook angstig kunnen worden. Dit hebben we gemerkt door bijvoorbeeld de opmerkingen dat ze het eng vinden als we ’s avonds alleen op straat fietsen of zonder helm. Ook moeten we bij elk gebouw dat we binnen lopen noteren dat we aanwezig zijn en uitschrijven wanneer we weer gaan. Zo weten ze altijd wie er aanwezig zijn, mocht er een keer een noodsituatie zijn. Maar aan de andere kant kunnen wij het ook wel begrijpen, ‘better be safe than sorry’. Ze zijn in elk geval bezorgd om ons en er wordt goed op ons gelet.

Zoals vorige keer verteld, heeft Marieke deze week haar eerste Lacrosse training gehad. Vanaf de universiteit vertrekt het team elke maandag gezamenlijk met de bus naar de sportvelden, waar allerlei verschillende sportgroepen aan het trainen zijn. Het was afgelopen maandag enorm koud met harde windstoten en trainen was dus een uitdaging. Het team was gelukkig erg gezellig en het sporten gaat dan ook voornamelijk om de gezelligheid. Na een spoedcursus werken met een lacrosse stick ging het Marieke eigenlijk al snel goed af en heeft ze een leuke eerste training gehad. Marieke haar naam is hier nog wel een beetje een lastig punt. Zowel op stage als op het sportveld is het noteren en het uitspreken van de naam een struggle. Mahyke, Mareeka, Mariaka, Mary, Maria, Maryka, Mahiky en zo kan je nog wel even doorgaan. Sommigen lossen het gewoon op door Marieke darling of my dear te noemen.

Dit probleem kwam vrijdag ook weer terug toen Marieke haar diploma kreeg van de physical intervention training. Maar gelukkig werd er snel een nieuw diploma geregeld waarop Marieke haar naam juist gespeld werd. Marieke is nu voor twee jaar gekwalificeerd om gevechten te onderbreken of agressieve deelnemers zowel mentaal, of als het nodig is fysiek, tot rust te brengen. Een diploma welke vereist en van belang is op haar stage adres. Door een moeilijk verleden en terugkomende teleurstellingen kunnen de jongeren veel agressiviteit opbouwen. Gelukkig is er de physical intervention training die staff members elke twee jaar moeten doen, waarin ze op een positieve manier leren situaties te de-escaleren.

Dennis zijn tweede week zat vol met nieuwe ervaringen. Hij is onder andere begeleider bij zes verschillende ‘youth clubs’ gelegen in de buitenwijken van Northampton. Van tevoren werd er al gezegd dat de 12+ groep op maandag uitdagend was en dit was inderdaad het geval. Het was toevallig dat dit volgens de leidinggevende de slechtste sessie ooit was, de jongens waren erg disrespectvol tegenover vrouwen en homo’s. Omdat de leidinggevende zich niet meer veilig voelde werd de sessie voortijdig gesloten. De kijk op homoseksualiteit is erg negatief, maar Dennis voelde zich zeker niet bedreigd. Het leek juist alsof de jongens eerder bang voor hem waren. Er is nu een overleg wat er veranderd moet worden. De dag erna was er ook nog eens in het nieuws dat er een ‘acid attack’ was aan het einde van een youth club in Northampton. Gelukkig was dit niet bij onze youth club maar zeker heftig. De andere groepen zijn gelukkig makkelijker te leiden. De groep op dinsdag heeft bijvoorbeeld voornamelijk problemen met drugs, de groep op woensdag willen we inlichten over online safety en op donderdag zijn de kinderen enthousiast over eigenlijk elke activiteit.

De leidinggevende van Dennis is lichtelijk overwerkt, vooral na de sessie van maandagavond werd het teveel. Op donderdag kreeg Dennis dus al de leiding over een youth club, “Here’s the stuff and the key, good luck!”. Het ging gelukkig erg goed en de stage is een hele leerzame ervaring.

Gevaren zien ze dus overal, voorkomen ze overal maar gebeuren ook nog overal. Toen Dennis een lift kreeg van een collega na een youth club was de eerste vraag die zijn vriendin stelde: “And did they try to kill you this time”? Gelukkig kunnen we jullie melden dat we allebei nog leven en dat we onbevreesd de komende maanden tegemoet gaan.

 

 

Blog 2: Lucky Dutch

Door: Dennis & Marieke

“But in the end all we have left of him or anyone are the stories written and the stories told” ( Rachel Rose Reid about Hans Christian Andersen). 

Zaterdagavond bevonden wij ons in het plaatselijke theater van Northampton. In Northampton is het zo dat je als student veel korting krijgt op vele voorstellingen, zo ook deze avond bij “I’m Hans Christian Andersen”. Voor helemaal niets konden we prijswinnende storyteller Rachel Rose Reid bewonderen, wat ons als gierige Nederlanders perfect uitkwam. Het was een avond vol bewondering, inspiratie en vrolijkheid.

Klik hier voor de trailer van “I’m Hans Christian Andersen”

Een dag eerder hadden we ons eerste gesprek op de Northampton university. Omdat we geen idee hadden van de reistijd, waren we een half uur te vroeg. Nieuwsgierig als wij zijn gingen op avontuur over de campus. Zonder plan struinde we de sporthal binnen, om even rond te kijken. Tot onze verbazing was hier een ‘student fair’ bezig, waar veel sociëteiten en sportclubs zichzelf presenteerden. Stiekem kwam dit ons perfect uit omdat we beiden van plan zijn om ons bij een club aan te sluiten. Dankzij onze nieuwsgierigheid heeft Marieke maandag haar eerste Lacrosse training, een grote sport in Engeland.

Tijdens ons gesprek benoemde we dat we graag een fiets zouden aanschaffen. We kregen als tip mee om op zoek te gaan naar “Doctor Bike”. Ons geluk was nog niet op, want toen we terug liepen richting de sporthal, stond daar opeens Doctor Bike! Na een kort praatje bleek dat dit de laatste keer was dat hij hier zou staan, Lucky Dutch. Op groot vermaak van Doctor Bike hebben we alle fietsen uitgeprobeerd en beide eentje aangeschaft voor een leuk prijsje. Doctor Bike blijkt een sociaal-maatschappelijke non-profit organisatie te zijn. Kapotte fietsen worden door mensen met een beperking opgeknapt als nieuw. Daarnaast koopt hij onze fietsen weer terug als we weer naar huis gaan. Waardoor de fietsen verder gerecycled worden. De volgende dagen zouden we nog vele opmerkingen krijgen “How typical Dutch of you to buy a bike” of over het feit dat we geen helm dragen, wat ze enorm gevaarlijk vinden.

We zijn afgelopen week beide begonnen met onze stages. Marieke loopt stage in Welford House, wat een huis is voor jongeren die uit huis zijn geplaatst door de autoriteiten. In het huis wonen vooral jongens van 16/17 jaar oud. Dennis loopt stage bij Free2Talk, een organisatie die voornamelijk gericht is op community werk en zich op veel verschillende vlakken heeft gespecialiseerd. Zo worden jongeren van straat gehouden, ouders geholpen met de opvoeding en vrijwilligers getraind voor community werk. Hiervoor moet Dennis veel reizen met bussen. Wat opvallend is hier, is dat er niet wordt rond geroepen welke halte je bent of dat je dit ergens kunt zien. Je moet dus erg goed gokken waar je uit moet.

Wat ook opvallend was op onze stages, is dat als je een kopje thee krijgt (Ja iedereen drinkt hier echt alleen maar thee), je hier standaard melk in krijgt. Iets wat we niet gewend zijn in Nederland. Maar we zijn hier gekomen voor de volledige Engelse ervaring, en ook melk in je thee went. Wij Lucky Dutch voelen ons ondertussen al helemaal Engels!