Door: Dennis & Marieke
“Welcome to Londen, Victoria Station. If you have any compliments, email them to Eurolines. If you have any complains, you should tell your doctor. Have a nice stay wherever you go!”
Even na half acht werden we zo gewekt door onze excentrieke buschauffeur. Aan het begin van de busreis had hij ook al meegedeeld dat je alles mag eten onderweg, behalve alles wat wij wilden eten. Na de lange reis met de bus en boot, liepen we in Londen met beide twee koffers, op zoek naar het juiste metrostation. Aangekomen bij het juiste metrostation kwamen we erachter dat er weinig roltrappen aanwezig waren, shit! Gelukkig bleken de Engelsen zeer behulpzaam te zijn. Zonder dat we om hulp vroegen, werden we bij elke trap geholpen met onze koffers. In eerste instantie waren we lichtelijk wantrouwend, straks gaan ze er in alle drukte en chaos vandoor met onze koffer. Dit was nergens voor nodig, Engelsen zijn echte gentleman’s and woman. De metro was verder geen prettige ervaring. De deur gaf Marieke een zetje de metro in en zo werden we als sardientjes de metro in geperst. Zelfs nadat de Engelsen koffers in hun gezicht kregen geduwd en er op hun tenen werd getrapt, waren ze nog beleefd.
Van de metro, gingen we over op de trein en uiteindelijk de taxi. Een schattige typisch Engelse taxi bracht ons naar the Northampton university. Hier hadden we binnen no time een universiteitskaart, de sleutel van onze kamer en een gratis taxi-ritje naar ons nieuwe thuis, st. Johns house. De accommodatie is prachtig. Het is een vrij nieuw gebouw, met meer faciliteiten dan we gehoopt hadden. Het ziet er naar uit dat we één van de eerste bewoners zijn voor dit semester, want het is nog erg rustig. We hebben beiden ook nog geen kamergenoot en hebben hierdoor het mooiste bed kunnen claimen.
Na een nacht zonder slaap, waren we vrij hongerig. Tijd om te gaan shoppen! Om de hoek bevindt zich een voedselparadijs, genaamd Morrisons. Een mega grote supermarkt, die ook nog eens goedkoop is. Je hebt zelfs de mogelijkheid om je eigen pizza of salade samen te stellen, a dream coming true. Hier gaan we zeker vaak langskomen.
Lichtelijke stress sloeg toe bij Dennis toen de stopcontacten hier anders waren dan in Nederland. Marieke had hier wel over nagedacht maar haar transfer die ze had meegenomen werkte niet. Hierop volgde een zoektocht van uren door het centrum van Northampton, wat overigens op loopafstand van ons thuis ligt. We hadden het idee dat we soms niet goed begrepen werden en werden steeds doorverwezen naar een andere winkel. Na veel tegenslagen, waarbij Marieke dacht aan opgeven, motiveerde Dennis (laptop verslaafde), Marieke om door te zoeken, met succes! Daarnaast hebben we wel mooi het centrum van Northampton ontdekt.
Beiden gingen we gelukkig maar kapot, vroeg naar bed. De volgende dag zouden we een gesprek hebben op de university over onze stages. We spraken om 10:50 af bij Dennis zijn kamer. De volgende ochtend deed een slaperige Dennis open, Marieke stond voor de deur. “Je bent een uur te vroeg”! Marieke ging verward terug naar haar kamer en verzette alle klokken naar de Engelse tijd. Toch even wennen hier in Engeland.
cmv over zee 